Wij betalen niet (Non si paga, non si paga)

Dario Fo voorstellen aan het Zwevegems publiek wordt zo stilaan overbodig. Na 'Toevallige dood van een anarchist' (waarmee het ZT het Landjuweel won) en 'Verhalen rond Christus' (waarvan Eugène Delabie meer dan 70 voorstellingen gaf tot in Zaïre toe), presenteert het ZT nu een derde stuk van deze bekende hedendaagse auteur. 'Wij betalen niet' (1974) is tot op heden zijn meest succesrijke toneelstuk.
Veel willen wij niet vertellen over deze grandioze farce die steunt op een waar gebeurd feit: Italiaanse vrouwen weigerden in het begin van de jaren zeventig in de supermarkten nog langer hun rekening te betalen omdat de prijzen al te snel stegen en door de bazen kunstmatig de hoogte werden ingedreven.
Typisch voor Fo is het feit dat hij uit dit gegeven de nodige lessen haalt en het opneemt voor de kleine man die zich niet bij de toestanden wil neerleggen. Maar naast deze belerende functie heeft 'Wij betalen niet' ook de bedoeling het publiek een hele avond kostelijk te amuseren met de gekste situaties. Deze combinatie van politiek theater en dolle klucht maakt van dit stuk volkstheater van de bovenste plank.